Rozdział 17

"Czekając na dzień w którym spełnią się marzenia, nie chcę być tym co nie ma nic do powiedzenia."

Wykończona Julka wróciła po ciężkim dniu pracy. Tego dnia z racji, że były wakacje Kamil został razem z Kubą. Bardzo cieszył ją fakt, że chłopak ma ochotę zająć się jej młodszym bratem, a także była zadowolona z relacji jakie panowały pomiędzy nimi. Bała się, że mały mógłby nie zaakceptować Koseckiego, choć pewnie po jakimś czasie dałaby sobie i z tym radę.

- Cześć kochanie – przywitał ja pocałunkiem w usta – jak minął dzień?

- Cześć – odpowiedziała odwzajemniając pocałunek – Całkiem dobrze, ale wszystko mnie boli… Dzisiaj przywieźli nowy towar i musiałam wszystko wykładać na półki. – powiedziała przechodząc do kuchni. – A jak tam Kamil? – zapytała

- Bardzo dobrze. Aktualnie śpi, bo był bardzo zmęczony. Graliśmy trochę w piłkę nożną, potem byliśmy na placu zabaw.

- Widzę, ze dzień udany.

- Będzie jeszcze lepszy – odpowiedział z cwaniackim uśmieszkiem

- Czemu?

- Tak jakoś mi się powiedziało.

- Niech ci będzie – westchnęła – odgrzałeś Kamilowi obiad – zajrzała do lodówki

- Tak. Wszystko grzecznie zjadł.

- Naprawdę? Chyba go Uszę częściej z Toba zostawiać.

- Nie ma problemu.

- Strasznie mi się chce spać – wypaliła

- To w czym problem?

- W tym, że mi się strasznie nie chce nigdzie chodzić. Chyba zasnę tutaj na tym stol… - nie zdążyła dokończyć, gdyż chłopak wziął ją na ręce.

- Co ty robisz?

- Odnoszę cię do lóżka. Nie widać? – zapytał i popatrzył na nią wzrokiem przepełnionym miłością i czułością.

- Lubię kiedy tak na mnie patrzysz – powiedziała

- Też to lubię – odrzekł po chwili.

- Uważaj jak chodzisz po się jeszcze wywrócisz – powiedziała i w tym momencie jak na złość Kuba potknął się o swoja torbę treningową, której nie zdążył jeszcze zabrać do domu i oboje wylądowali na łóżku.

- A nie mówiłam?

- Mówiłaś, mówiłaś. I co z tego? Jesteś w łóżku? Jesteś! Nie ważne jakim sposobem się tutaj znalazłaś.

- Czy ty masz zamiar gdzieś wychodzić?

- Nie, a dlaczego?

- Bo mi się tak bardzo wygodnie leży i Ne pozwalam Ci się stąd ruszać dopóki się nie wyśpię.

- No dobrze, ale… - przerwał i wziął głęboki oddech – jutro, a tak odkładnie dzisiaj o 23:50 lecimy do Hiszpanii na wakacje.

- Tak… a w maju spadnie śnieg i będzie Boże Narodzenie

- Julka, ja mowie całkiem poważnie. Za cztery godziny musimy być na lotnisku.

- Nie wiem czy wiesz, ale ja pracuję.

- Nie wiem czy wiesz, ale w soboty i niedziele nie pracujesz, a w poniedziałek i we wtorek załatwiłem ci wolne. Na więcej mi niestety nie pozwolił.

- I ty mi to mówisz dopiero teraz?

- A niby kiedy miałem Ci to powiedzieć?

- No nie wiem, szybciej, żebym mogła wszystkich spakować.

- Chciałem ci zrobić niespodziankę… Myślałem, że się ucieszyć, ale  jak widać nie udało się. Pójdę zadzwonić do hotelu odwołać rezerwację.

- Kuba, zaczekaj. Przepraszam. Nie chciałam Cie urazić. Oczywiście,  że cieszę się z tego. To bardzo miłe z twojej strony tylko ja po prostu potrzebuje czasu na spakowanie. Ogólnie to zawsze Lubię panikować…

- Julka

-… Wiem, ze to nie jest moją dobrą cechą, ale już tak po prostu mam.

- Julka

- Co?

No właśnie to – powiedział, na co dziewczyna zmieszała się, gdyż zdała sobie sprawę jak strasznie dużo potrafi gadać.

- Przepraszam. I dziękuję – powiedziała całując chłopaka

- A to za co?

- Za wszystko. Wiesz, ze nie musiałeś?

- Wiem, ale ja chcę bo Cię kocham.

~***~

- Monika, Dominik. Fabian? Co wy tu robicie?

- Lecimy z Wami. Kuba ci nic nie powiedział?

- Oj no, wyleciało mi z głowy.

- Wiemy, że myślałaś, że spędzicie wspaniałe romantyczne i rodzinne wakacje, ale niestety musisz nas oglądać.

- Dominik, ale ty głupi jesteś – powiedziała Julka – Ja się tam cieszę, że spędzę wakacje z taka gwiazda ekstraklasy.

- Ej, a ja to kto?

- Ty jesteś mój Kuba – odpowiedziała i przytuliła chłopaka

 Po przejściu wszystkich odpraw wylecieli do Hiszpanii. Lot minął bardzo szybko i przyjemnie. Kuba i Julka całą drogę przespali. Kiedy byli już na miejscu zamówili taksówki i od razu udali się, jak myślała Julka, do hotelu. Jakież było jej zdziwienie, kiedy zobaczyła śliczny domek.

-Ty to wynająłeś? – zapytała

- Ale ty mało doinformowana jesteś

- Jak to o co chodzi? Czy ktoś może mi to wytłumaczyć?

- To domek Kuby- powiedział Dominik

- Ale jak to? Kiedy ty go kupiłeś?

- Tata kiedyś kupił. Stwierdziłem, ze nie ma sensu, aby stał pusty i tak oto znaleźliśmy się tutaj.

- Czym ty mnie jeszcze możesz zaskoczyć.

- Tego jeszcze nie wiem – powiedział i przytulił swoja dziewczynę, po czym  wszyscy weszli do środka. Z racji później godziny wszyscy od razu po wskazaniu przez Koseckiego pokoi poszli spać.

Nadszedł piękny sobotni poranek. Promienie słoneczne wpadające do pokoju obudziły Julkę. Dziewczyna otworzyła oczy i spostrzegła, że obok niej nie ma jej chłopaka. Postanowiła poszukać łazienki i ubrać się. Zeszła po krętych schodach do kuchni, gdzie zastała swoich przyjaciół wesoło ze sobą rozmawiających.

- Dlaczego tak szybko powstawaliście?

- Kochanie, jest 13

- Dlaczego mnie nie obudziliście?

- Bo tak słodko spałaś

- OK.. Co dzisiaj robimy?

- Nie wiem jak wy, ale ja poszłabym na plażę - powiedziała Monika

- Uważam, ze to bardzo dobry pomysł. To jak, chłopaki, idziemy?

- A mamy inne wyjście?

- Nie - powiedziała Monika i uśmiechnęła się.

Dziewczyny szybko zabrały najpotrzebniejsze rzeczy i cala Szostka po przejściu kilku metrów znalazła się na plaży. Kamil z Fabianem zajęli się budowaniem zamków z piasku, dziewczyny rozłożyły się na ręcznikach i zaczęły opalać, a chłopaki pobiegli od razu do wody.

- Jak tu pięknie - powiedziała Julia.

- Bardzo...

- Najlepsze wakacje w moim życiu!

- Oj tam, już się tak nie zachwycaj, Kuba Cię pewnie... - przerwała i popatrzyła w kierunku chłopaków - patrz tam - wskazała na jakąś dziewczynę próbującą poderwać chłopaka jej przyjaciółki.

- Zabije ją. Jak ona może.

- Julka, spokój, widzisz, ze on próbuje ją zignorować.

- Ale nie widzisz co ona robi? Nie pozwolę na takie zachowanie. Idę do niego.

- Mogłam ci tego nie pokazywać.

- Właśnie, ze dobrze zrobiłaś.

- Tylko nie narób awantury!

- Oczywiście - rzekła, poprawiła włosy i skierowała się w stronę swojego chłopaka.

- A może posmarujesz mi plecki - zapytała Anja machając przed twarzą Koseckiego olejkiem robiąc maślane oczka.

- Sądzę, ze twój chłopak lepiej by się do tego nadał.

- Tak się składa, że nie mam chłopaka

- No to już twój problem

- A może jednak?

- Powiedział Ci nie, prawda? Masz problem ze słuchem? - wtrąciła się Julia

- A ta to kto? Adwokat?

- Tak sie składa, że to moja dziewczyna, która kocham najbardziej na świecie.

- Takie coś? Omg... Jestem od niej milion razy lepsza. Popatrz na mnie i na nią.

- Chyb cos ci sie w tej główce poprzestawiało. Julka jest dla mnie idealna i...

- Nie musisz sie wysilać - powiedziała mu - Kochanie, idziemy prawda? - zapytała i złożyła na jego ustach namiętny pocałunek. Ot tak, żeby zrobić na złość tamtej suce.

- Zazdrośnica - powiedział kiedy odeszli dalej

- Wydaje Ci się

- Czyli mogę do niej

- Nawet nie waż sie kończyć.

- Czyli jednak zazdrosna.

- No dobrze, zazdrosna... a ty byś nie był gdyby jakiś mężczyzna do mnie zarywał?

- Zabiłbym drania.

- No widzisz

- A co wy się jak szczerzycie?

- Oglądamy jak Julka udaje, ze nie jest o ciebie zazdrosna

- Furman, ty się już lepiej nie odzywaj.

- Bo co mi zrobisz? - zapytał

- Wrzucę do wody - odpowiedziała

- Prędzej to chyba ja cie tam wrzucę - rzekł i wziął dziewczynę na ręce.

- Kuba, powiedz mu coś!

- Kochanie, co ja na to poradzę? Sama chciałaś.

- Furman! Ogarnij dupe i postaw mnie na ziemi.

- Nie tak szybko złociutka.

- Monika ogarnij swojego chłopaka

- Dominik, masz ją postawić

- Jak sobie życzysz kochana - powiedział, kiedy akurat znaleźli się w wodzie.

- Nienawidzę was! - Powiedziała wstając - Idę do domu, a wy róbcie, co chcecie - odezwała się udając obrażoną.

- Skarbie mój kochany, nie obrażaj się na niego. Wiesz, że on czasem ma takie głupie odpały.

- Tak, widzę.

- Julka to były żarty - odezwał się zawiniony.

- Ok, nie jestem zła, ale uważam, że powinniśmy wrócić do domu, ponieważ jesteśmy tutaj już dosyć długo, co może mieć zły wpływ na chłopaków.

- Tez tak sądzę - powiedział Dominik i wrócił do domu.

- Kosecki!  Wyjdź

-, Ale dlaczego?

- Przebrać się chcę.

- Julka, nie widzę żadnego problemu.

- Ale ja widzę.

- Kochanie...

- Jak nie masz zamiaru wychodzić to się przynajmniej odwróć

- OK. - powiedział odwracając się, a Julka zaczęła się przebierać.

- Jesteś taka piękna - powiedział po kilku chwilach.

- Miąłeś nie podglądać! - odwróciła się do niego mając na sobie tylko przydługawą koszulkę. Chłopak podszedł do niej i zmierzył są od stóp aż po sam czubek głowy, po czym przyciągnął dziewczynę do siebie kładąc rękę na jej plecach, a następne zaczął składać na jej ciele czule pocałunki. Wtedy właśnie do pokoju wszedł Kamil z Fabianem

- Wujku! Ciociu! A oni sie całujom! - krzyknęli na cały dom

- Powinniśmy zamykać drzwi - szepnął Kuba

- Ty się ciesz, że byliśmy ubrani.

- No fakt

- Idę do nich

- A nie możesz tu ze mną zostać?

- Będziemy jeszcze mieli wiele okazji, aby pobyć sam na sam - odpowiedziała dokańczając ubieranie i zeszła do przyjaciół.

~***~

Poranek, kolejny dzień tych magicznych wakacji. Tego dnia Julka wstała bardzo szybko. Postanowiła, że pójdzie na krótki spacer. Kiedy wróciła od razu udała się do pokoju, w którym powinien znajdować się Kuba. Otworzyła drzwi i z uśmiechem na twarzy weszła do pomieszczenia. Tam zobaczyła półnagiego Koseckiego obściskującego się z Anją. To był dla niej szok. Jeszcze wczoraj było tak cudownie, a teraz wszystko spieprzył. Nie bacząc na to, że może pobudzić swoich przyjaciół trzasnęła drzwiami i wybiegła z domku. Oparła się o ścianę, aby po chwili się po niej odsunąć i zaczęła płakać. To miały być najpiękniejsze wakacje. Po chwili poczuła na swoim ciele dotyk. Jego dotyk. Usłyszała wołanie

- Julka nie płacz, proszę. To tylko zły sen. Wszystko będzie dobrze, rozumiesz? - powiedział, a wtedy spostrzegła, że nadal leży w łóżku, a obok niej najważniejszy, zaraz po Kamilu, chłopak w jej życiu. Usiadła na łóżku, a chłopak powtórzył jej ruch i przytulił ją do jego ciepłego ciała.

- Kochasz mnie? - zapytała

- Najbardziej na świecie.

- I nie zdradzisz mnie nigdy?

- Julka, co to za pytania?

- Odpowiesz mi?

- Kocham Cię i nigdy nie mógłbym cie zdradzić. To był tylko zły sen - powiedział ocierając łzy z policzka.

- A co jeś...

- Nie ma żadnego gdybania. Jesteś najważniejszą osoba w moim życiu. Udowodnić?

- Też cię kocham - powiedziała, na co chłopak ja czule pocałował.

~***~

Wiem, beznadziejne to...

To tyle, miłego czytania.

Buziaki ;**

Anonimka/J ;*